…Тыныш ауылда, алтын түстес далада жел ертегілерді сыбырлап айтқан жерде, Бауыржан есімді жасөспірім өмір сүрді. Ол өзінің жасына қарамай, ересек адамдардай байсалды әрі сенімді еді, тамыры жерге мықтап бекіген көне емен ағашындай. Бала кезінен бастап, ол достарына шалаш құруға уәде берсе, бірінші болып келіп, соңғы болып кететін. Барлық түйіндер мықтап байланғанына көз жеткізгенше ол орнынан тапжылмайтын. Бауыржан оңай жолдарды іздемейтін. Әрбір таңдау белгілі бір салдарға әкелетінін біліп, әрқашан саналы түрде таңдау жасауға тырысатын. Бірде, егін шегіртке шабуылына ұшыраған кезде, ол ересектердің көмегін күтпестен, балаларды ұйымдастырып, егіннің бір бөлігін болсын құтқару үшін әрекет етті. Бауыржанның армандары даладай кең, қиындықтардан қорықпайтын. Ол ұлы жауынгер және халқының қорғаушысы болуды армандайтын, сол мақсатқа жету үшін күн сайын жаттығатын: атасындай садақ атып, атқа мінуді үйренетін. Шешім қабылдаса — Бауыржан кері шегінбейтін. Әрбір таңдау өз бағасына ие екенін білетін, сол бағаны төлеуге дайын еді. Бірде, дауыл кезінде адасқан қойды іздеуге далаға шыққан Бауыржан, бүкіл түнді далада өткізіп, қойды иығына салып үйіне қайтты. Оның білімге деген құштарлығы шексіз болатын. Ол ақсақалдардың әңгімелерін тыңдап, әрбір адамнан үйренуге тырысатын. Білімнің күшін сезінді, бұл күш болашақта оған көмектеседі деп ойлайтын. Бауыржан достық пен жолдастықты жоғары бағалайтын. Ол әрқашан достарын тыңдап, қолдауға дайын болатын, ал достары кез келген жағдайда оған сенім арта алатын. Оның кеңестері даналыққа толы және салмақты болатын, достары дау-дамайды шешу үшін жиі оған жүгінетін. Бауыржанды ешқашан ренжулі күйде кездестірмейтін, өйткені ол қателессе, қайта-қайта әрекетті қайталап, жақсартуға тырысатын. Бірде ол кездейсоқ әкесінің өрмекшесін жыртып алып, оны тек жөндеп қана қоймай, одан да мықты етіп үйренді. Бауыржан әрдайым барлық нәрседе бірінші болатын және бұл ауылда белгілі еді. Тіпті үлкендер де Бауыржан жаңа әрі тиімді тәсілдерді ұсынғанда мұқият тыңдайтын. Ол әрқашан оқу, шаруашылыққа көмек және жаттығуларды үйлестіріп отыратын. Ол өзіне қандай тағдыр дайындалғанын білгендей, әрбір минутты бағалайтын…

… В тихом ауле, где ветер шептал сказки среди золотистых полей, жил подросток по имени Бауыржан. Он был не по годам серьёзен и надёжен, словно старинный дуб, корни которого крепко держались за землю. Будучи ребенком, когда он обещал помочь товарищам построить шалаш, он не только приходил первым, но и последним покидал место работы, убедившись, что каждый узел был затянут крепко и надёжно. Бауыржан не искал лёгких путей. Он знал, что каждый выбор ведёт к определённым последствиям, и всегда старался делать выбор осознанно. Как-то раз, когда урожай подвергся нападению саранчи, он не стал ждать помощи от взрослых, а самостоятельно организовал ребят, чтобы спасти хотя бы часть урожая. Мечты Бауыржана были велики, как степь, не боялся трудностей. Мечтая стать великим воином и защитником своего народа, он каждый день тренировался, чтобы приблизиться к своей цели: учился стрелять из лука и ездить верхом, как его предки. Приняв решение — Бауыржан не отступал. Он знал, что каждый выбор имеет свою цену, и был готов её заплатить. Однажды, Бауыржан вышел в степь искать заблудившуюся овцу во время бури, он провёл всю ночь в степи, но вернулся домой с овцой на плечах. Его жажда знаний была неутолима. Он слушал рассказы старейшин и учился у каждого, кто мог его чему-то научить. Он чувствовал силу знаний, и эта сила поможет ему в будущем. Бауыржан ценил дружбу и товарищество. Он всегда был готов выслушать и поддержать своих друзей, и они знали, что могут на него положиться в любой ситуации. Его советы были мудры и взвешены, и друзья часто обращались к нему, чтобы рассудить споры. Бауыржана невозможно было встретить расстроенным, ведь когда он ошибался, то повторял действие до тех, пор пока не получалось лучше. Как-то он случайно порвал сеть, которую плел его отец, он не только починил её, но и научился плести ещё крепче. Бауыржан всегда был  первым во всем и это было известно во всем в ауле. Даже блюди старшего поколения внимательно слушали Бауыржана, когда он предлагал новые более эффективные способы. Ему всегда как-то удавалось совмещать учёбу, помощь в хозяйстве и тренировки. Он как будто знал, какая судьба ему уготована и каждая минута ценна…